Poszła w końcu do przodu, ruszyła z miejsca, nie szukała nawet szczęścia, chciała tylko przetrwać ten sztorm. Wiedząc, że to nie była zwykła burza, nie liczyła na to, że minie w ciągu miesiąca, nawet roku, znała przecież skalę zniszczeń. Chciała pomału wszystko odbudować, nie licząc na cud, na nowe, postanowiła po prostu iść dalej. Pod wiatr, pod słońce, pod górę. Odpowiedz

Każdy ma problemy i idzie pod górkę. Tylko niektórzy mają Mount Everest , a inni pagórek Odpowiedz

"Od dna, można się zaw­sze od­bić. Ale z góry, tyl­ko spaść.." Odpowiedz

Wspaniale jest patrzeć na wschodzące słońce,które daje nadzieję na lepsze jutro... Odpowiedz

Chciałbym te­raz tyl­ko wie­dzieć jak to co myślę na górze w niebieskim niebie po­wie­dzieć Czy jes­tem wsta­nie od­na­leźć swo­je szczęście Przes­tać błądzić po fałszy­wym mieście Odpowiedz

Słońce zachodzi - czyżby Eliza czekała na swoich jedenastu braci zamienionych w łabędzie? Odpowiedz

Przyszłość należy do tych,którzy wierzą w piękno swoich marzeń. Odpowiedz